Vermomde curator aan de slag bij Heiploeg

De zaken moesten gewoon doorgaan en de twee, die door de rechter aangesteld werden als stille bewindvoerders, mochten niet opvallen in de twee weken voordat het bedrijf failliet werd verklaard. De aanloop op het faillissement speelde zich in alle stilte af. Dat maakte een doorstart mogelijk. Gerard Breuker van Dorhout Advocaten in Groningen ging twee weken door het leven als Gerard de Boer. Zijn collega Pieter Lettinga liet zich Pieter de Jong noemen. Geheime operatie John Doe Ltd. Slechts vier mensen bij Heiploeg, dat gebukt ging onder schulden ter grootte van €130 miljoen, wisten van de geheime operatie. Uitlekken zou dodelijk zijn. De twee moesten het bedrijf in alle stilte klaarmaken voor een doorstart. Onder een codenaam gingen de mannen aan het werk. „Met taxateurs en banken spraken we over John Doe Limited. Met als gevolg dat we ook een brief terugkrijgen met als aanhef: Geachte John Doe.” „De eerste afspraken met de directie waren op ons kantoor in Groningen”, zegt Breuker. „Om maar niet op te vallen. Maar we wilden natuurlijk ook gewoon de fabriek en de productielijnen zien. Dan moet je je inschrijven bij de receptie van het bedrijf, met naam en handtekening. Dan ben je wel gedwongen om een andere naam aan te nemen en niet met jasje-dasje het pand te betreden. Dan zet je daar Gerard de Boer neer; niet Gerard Breuker. één keer op Google zoeken en men wist wie ik was. Wie mij onder de naam Gerard de Boer ging zoeken dacht dat ik in de reclamewereld zat.’’ 'Ik ken Gerard de Boer helemaal niet' Het leidde tot komische momenten. „Als ik topman Hans Wielinga belde en zijn secretaresse aan de lijn kreeg, vroeg ze: ’In welke zaak belt u’. Dan stelde ik me voor als Gerard de Boer en meldde me voor codenaam orange. Vervolgens krijg ik de secretaresse aan de lijn die zegt dat hij het te druk heeft. ’Belt u later maar terug’. Was-ie mijn naam vergeten en zei: ’Gerard de Boer? Die ken ik helemaal niet.’ Om twee minuten later alsnog terug te bellen.” De stille bewindvoerders werkten als de beoogde curatoren. In de twee weken hadden ze als belangrijkste taak een koper te vinden en te proberen zoveel mogelijk activiteiten van Europa’s grootste garnalenfabriek voort te zetten. Contracten met supermarkten In Engeland is het een wettelijke procedure dat een stille bewindvoerder het te failliet te verklaren bedrijf alvast klaarmaakt voor een doorstart. Prepack wordt het genoemd. In Nederland begint die werkwijze ook steeds vaker voet aan de grond te krijgen. Vorig jaar werd die formule in ons land gebruikt bij de faillissementen van Schoenenreus, Eurochamp en het Rotterdamse Ruwaard Van Puttenziekenhuis. Met een jaaromzet van €280 miljoen is Heiploeg de grootste prepack-operatie in ons land tot nu toe. Breuker: „Op het moment dat je die op de reguliere manier failliet laat gaan, dan komt dan pas de curator binnen en ligt de hele business stil. Voor een Heiploeg, dat levert aan supermarkten als Albert Heijn en Colruyt, is dat dodelijk. Aldi heeft er bijvoorbeeld een contract ter waarde van €7 miljoen. Als die één dag geen garnalen krijgen, ben je schadeplichtig omdat ze hun klanten niet kunnen leveren wat ze verwachten en kunnen ze per direct overstappen naar een andere leverancier.” Twintig vrachtwagens naar Marokko Als we pas op 28 januari voor het eerst kennis zouden maken met een faillissement, dan gaan schuldeisers direct geld vragen en trekken transporteurs de stekker eruit. Die zetten hun vrachtwagen gewoon aan de kant van de weg. En dat gebeurde vorige week ook. Er rijden vijftien tot twintig joekels van vrachtwagencombinaties op en neer tussen Zoutkamp en Marokko. En alleen al in Marokko zijn er 2200 mensen aan het pellen; alleen voor Heiploeg. Pas toen de transporteurs zagen dat op dezelfde dag betalingen werden gegarandeerd door een doorstart, reden ze verder en konden de beleveringen van supermarkten doorgaan. Als hier geen prepack was toegepast, dan was Heiploeg direct tot stilstand gekomen en was debiteurenpost van €30 miljoen niets meer waard. Hetzelfde geldt voor de energieleverancier. Essent had de stekker er waarschijnlijk snel uitgetrokken. De energierekening om garnalen ingevroren te houden is al snel €100.000 per maand. Als dat allemaal stilstaat… zoek dan nog maar eens een koper.”