Het faillissement van een groot bedrijf veroorzaakt net zoveel gezwets achteraf als het faillissement van een zzp’er. Neem nu het grootste faillissement van eind vorig jaar: V&D.
Over de oorzaken zegt de raad van bestuur dat het kwam door opstartproblemen van een webshop, het faillissement van Dixons en een te warme decembermaand. Een gigantisch probleem wordt weggemoffeld met onbeduidende ‘dingetjes & datjes’. Stel je bent als zzp’er failliet verklaard met een schuld van twee ton en je legt de oorzaak van je faillissement bij een te dure aankoop van een paar schoenen, een te duur etentje en een te duur avondje-uit. Gezwets dus! Dixons was een relatief kleine onderneming (van V&D) met 650 medewerkers. Jawel, dom was dat na het faillissement de winkels ‘gewoon’ open bleven. Al kort na dit onzinnig besluit moesten de winkels ook ‘gewoon’ weer sluiten, voorgoed!
En een bedrijf met 10.000 medewerkers failliet laten verklaren op een opstartprobleem van een webshop? Welk raar bestuurslid heeft dit verzonnen? V&D bestond 128 jaar toen het doek viel. Vanwege een, weliswaar veel te laat, gehannes rond een webshop?
En dan het gekste van alles: een veel te warme decembermaand. Goh… V&D heeft 128 decembermaanden doorstaan… was dit de eerste ‘te warme decembermaand’? Goh…. goed dat er niet nog een te koude julimaand moest worden genoteerd…
Dat verzin je allemaal om je eigen disfunctioneren te verdoezelen. Want bij al die zogenaamde ‘oorzaken’ waar de curatoren zich nu over buigen, weet de eerste de beste huisvrouw die bij V&D een t-shirtje kocht van € 9,95, wat de echte oorzaak was. V&D was een verouderde toko waar mensen binnenliepen vanwege een misplaatst gevoel voor ‘Jeugdsentiment & Nostalgie’. Rondlopen bij V&D gaf dat gevoel van ‘Are you being served’, een komische warenhuisserie uit de zeventiger en tachtiger jaren. Een ouderwets warenhuis waarin de tijd leek stil te staan. Leuk om even binnen te kijken maar iets kopen, deed je ergens anders.
Ik stel voor één V&D vestiging te handhaven en daar een soort museum van te maken, of liever gezegd een pretpark, inclusief de kopstukken van ‘Wordt u al geholpen’: Captain Peacock, Mr. Humphries en Mrs. Slocombe. Dan levert zo’n V&D vestiging toch nog wat op.
Nu even serieus: wat beweegt nu de voormalige bestuurders van V&D tot hun onzinnige gezwets over de ‘oorzaken’? Dat is duidelijk: sinds 1989 is de ‘Wet bestuurdersaansprakelijkheid’ van kracht. Die wet bepaald dat directieleden, commissarissen en andere bestuurders persoonlijk aansprakelijk zijn als hen bij een faillissement nalatigheid of fraude kan worden verweten. Die nalatigheid kan al heel snel worden aangetoond, bijvoorbeeld door een slecht debiteurenbeleid, een fout personeelsbeleid, een onbehoorlijke uitoefening van taken enzovoort.
Welnu, de voormalige bestuursleden van V&D zitten nu trillend van angst thuis. Omdat er sprake is van een financiële chaos, een schuldenlast van tenminste € 360 miljoen en dom gezwets over een paar ‘oorzaakjes’. Zodra de curatoren hebben vastgesteld dat de oorzaken een totaal fout bewind behelst, kunnen (lees ‘moeten’) de bestuurders dus verantwoordelijk worden gehouden. Inclusief het persoonlijk faillissement van al die bestuurdertjes die er geen hout van konden. Als de curatoren dus hun werk goed doen, zal er ook sprake zijn van die persoonlijke aansprakelijkheid. Dat zou dan ook tenminste enigszins de pijn verzachten van schuldeisers en werkloze ex-werknemers.
Als die bestuurders dan ook persoonlijk failliet worden verklaard, gaat er voor mij een fles champagne open. Eindelijk gerechtigheid in een faillissementszaak die zoveel onrust en ellende heeft veroorzaakt. Het wordt tijd dat de echte schuldigen nu eens goed worden aangepakt.
Ja, beste bestuursleden en commissarissen, de echte schuld ligt niet bij een warme decembermaand sinds 128 jaar. Die echte schuld ligt bij een slap bedrijfsbeleid vol fouten, dus bij jullie! Durf er ook eens voor uit te komen, in plaats van dit gezwets over niets….
Ik wens de curatoren en Rechter Commissaris veel sterkte!
Robert Jan Blom