Eurocommerce, ooit een van de meest prominente kantoorontwikkelaars in Nederland, stortte in na de kredietcrisis van 2008. De ondergang was niet alleen het resultaat van de zware economische omstandigheden, maar ook van een doordacht piramidespel en de twijfelachtige reputatie van directeur Ger Visser.
De Ondergang van Eurocommerce
In 2012 werd curator Paul Schepel van JPR Advocaten benaderd omdat Eurocommerce uitstel van betaling had aangevraagd. Schepel onthult in 'Onder Curatoren' dat Eurocommerce, dat trots was op de ontwikkeling van meer dan 750 kantoorpanden, geconfronteerd werd met een leegstand van 47 procent. Dit percentage was aanzienlijk hoger dan het gemiddelde en bracht aanzienlijke kosten met zich mee.
Eurocommerce had succes door zo snel mogelijk huurders voor hun panden te vinden. Volgens Schepel is een pand met huurders 'twee tot drie keer' meer waard voor investeerders. Echter, na de financiële crisis van 2008, werd er op grote schaal bezuinigd door zowel bedrijven als de overheid, waardoor het steeds moeilijker werd om huurders te vinden voor nieuw opgeleverde bedrijfspanden.
Bedrog en vervalsing
Visser gebruikte een tactiek waarbij hij huurders van een eerder ontwikkeld pand naar een nieuw project lokte. Dit zorgde volgens Schepel voor ongenoegen bij investeerders, want 'je denkt wel twee keer na voordat je nog een gebouw van meneer Visser koopt'.
Na verloop van tijd begon Visser huurovereenkomsten te vervalsen, waardoor het leek alsof er huurders in een leegstaand pand zaten. Hij ging zelfs zo ver dat hij een jaar lang huur van de ene naar de andere rekening overmaakte, om de bank te misleiden dat er huurders in het pand zaten.
De bank vermoedde echter bedrog en volgens Schepel was het vrij eenvoudig om te controleren of er daadwerkelijk huurders in een pand zaten. 'Het valt toch op als het licht uit blijft en er weinig auto's op de parkeerplaats staan.'
De laatste dagen van Visser
Toen Visser besefte dat het einde nabij was, probeerde hij op sluwe wijze bezittingen over te dragen aan zijn naaste familie. Zijn zoon mocht de prominente paardenrenstal, waarmee hij de Olympische Spelen had bereikt, overnemen voor 7 miljoen euro. Tegelijkertijd zou Eurocommerce ook zeven jaar lang een miljoen gaan sponsoren. Schepel: 'dus in feite kreeg de zoon de stal gratis'.
Hij schonk zijn dochter een hotel-restaurant in Gorssel en zijn vrouw een aantal auto's. Schepel omschrijft hemals een 'meedogenloze zakenman' waarbij je 'echt op je hoede moet zijn'. Uiteindelijk zijn al deze schenkingen teruggedraaid. Het afwikkelen van het faillissement zal volgens Schepel nog enkele jaren in beslag nemen. Daarnaast lopen er nog drie strafzaken tegen Visser.
Lees het volledige artikel op BNR.nl.