Zigzaggende ruitenwissers, een natte gure wind, boerenkoolbanken… Boerenkoolbanken? Ja, zo noemt onze columnist Robert Jan Blom het Nederlandse bankwezen dat zijn klanten in de pan hakt en gaar stooft. Media mogen graag foeteren op failliete Italiaanse ‘spaghettibanken’ maar laten we eens in de spiegel kijken, betoogt Blom.
Giftige inkt
Vorige week was ik boos op De Telegraaf. Waarom? Omdat het dagblad in een artikel over een handvol bijna-failliete Italiaanse banken de term ‘spaghettibanken’ bezigde. Ik was niet boos vanwege deze denigrerende opmerking. Ik was boos over de selectieve verontwaardiging van de wakkere krant: in de afgelopen negen jaar hebben wij in Nederland immers niets anders gezien dan bijna-failliete banken. Bent u in De Telegraaf een artikel tegengekomen waarin met hetzelfde dedain werd gerept over boerenkoolbanken? Ik, een trouwe lezer, in elk geval niet en dat terwijl er alle aanleiding toe was om de pen in inkt van het giftigste soort te dopen. ABN Amro, SNS, Aegon, ING – een voor een moesten ze door de belastingbetaler overeind worden gehouden.
Simpele hypotheekaanvraag
Ik ben boos op de krant. Maar ik ben nog bozer op de banken. Al heel lang. Gedurende de jaren van de kredietcrisis deden ze maanden over het beantwoorden van een simpele hypotheekaanvraag. Startende ondernemers die voor een leninkje aanklopten, hoefden het eigenlijk niet eens meer te proberen. Wie een bedrijfje wilde beginnen, moest dat doen zónder geld of met een paar duizend van vader en moeder los gepeuterde euro’s. Gevestigde ondernemers liepen in die jaren met het water in hun handen:. Extra krediet? Onmogelijk. Overbruggingskrediet? Vergeet het maar! Ruimere limiet op de rekening-courant? Geen kans!
Gigabonussen
De crisis is voorbij. Doodgemoedereerd steken de topmannetjes weer gigabonussen in hun zak. Denk je dat klanten nu weer optimaal worden bediend? Niet dus. Banken gaan gewoon door met het pesten van consument en ondernemer. Al geruime tijd moet er voor het gebruik van dagafschriften, een pinpas of een credit card worden betaald. Veel van deze services waren een paar jaar geleden nog gratis. We laten ons steeds verder inpakken, zonder dat we het merken. Totdat je plotseling inziet dat je voor álles moet betalen, zelfs voor het parkeren van je geld.
Geen stuiver
De rente op een gewone betaalrekening heeft de bank al volledig ingepikt, die bedraagt nu nul procent. Op een spaarrekening krijg je een ‘toprente van 0,05 procent’. Geniet er maar van. Het kan hooguit nog enkele maanden duren voordat je geen stuiver meer krijgt van welke bank dan ook in Nederland. Daarna zul je rente moeten betálen over elke cent die je bij de bank tegoed hebt. Je spaargeld zal langzaam door je vingers sijpelen. Met de dag wordt het minder waard, je ontvangt een belastingaanslag over je tegoed en de bank pikt met negatieve rente het laatste restje in.
Sokkenhandel
Ik voorspel dat de sokkenhandel een gouden tijd tegemoet gaat. Ter bescherming van hun geld zullen klanten hun geld voortaan liever thuis in de spreekwoordelijke oude sok bewaren. Er zal een bankrun op oude sokken ontstaan. Niemand die het aan ziet komen. Misschien stap ik zelf wel in deze business. Met je geld veilig in een sok hoef je je alleen zorgen te maken over de inflatie. En natuurlijk ben je ook je geld kwijt bij inbraak, brand of wanneer je vergeet waar op zolder de sok ook alweer ligt. Banken zullen de miljarden aan spaargeld gaan missen. Geld zal schaars worden, kredieten (nog) duurder. Buitenlandse banken zullen alle activiteiten overnemen en dan is het Nederlandse bankbedrijf ‘voorbij’. Ik geef toe: bij een spaghettibank moet je niet wezen maar ik zou mijn geld ook niet op een boerenkoolbank inzetten. Voedselproblemen oplossen? Je wordt er volgens beproefd recept in de pan gehakt en gaar gestoofd.
Robert Jan Blom